Lake Larissa

Irkutsk is de hoofdstad van Oost-Siberie. Het is een gezellig stadje met naast de typische russische betonblokken ook veel houten huisjes die vaak meer scheef dan recht staan.

Aan de ballustrade langs de Angara rivier hangt het vol fietssloten, als we wat dichterbij kijken zien we dat op elk slot 2 namen staan met een hartje en een datum. We vermoeden dat pasgetrouwde koppeltjes ze er hangen en dan als teken van hun eeuwige liefde het sleuteltje in de rivier gooien.

We logeren in het Baikaler hostel dat wordt gerund door de Rus Jack. Eigenlijk heet ie Yevgeni, maar omdat dat nogal moeilijk te onthouden is heeft hij zichzelf vernoemd naar zijn favoriete acteur: Jack Nicholson.
Het hostel is klein, maar super gezellig. Je komt hier altijd wel iemand tegen om een praatje mee te slaan. Bovendien is het een handige plaats om van ons overgebleven Mongools geld af te komen vermits de meeste backpackers andersom reizen en nog naar Mongolie moeten. Verder loopt er ook een sippe Braziliaan rond, die extra sip is tegen de Hollanders in het hostel, wij hebben geen idee waarom ;) (ndvd: Ja we staan een beetje achter met posten, en ja wij kijken boos naar elke Spanjaard die we tegenkomen)

Het hostel organiseert tours, maar in tegenstelling tot Mongolie gebeurt het hier wel op een nette transparante eerlijke manier. Wij zijn enthousiast en boeken een 5-daagse trip naar het Baikal meer.

Lake Baikal - de parel van Siberie - is gevuld met kristalhelder puur drinkwater. Het water is blauwer dan blauw.
Het meer is banaanvormig met een lengte van 636km en een breedte van maximum 60km. Het meer werd lang geleden gevormd door de splijting van tectonische platen. Doordat die platen ook nu nog steeds langzaam uit elkaar gaan, wordt het meer steeds dieper. Uiteindelijk zal Lake Baikal de 5de grote oceaan worden op aarde, en daarmee het Aziatische continent splitsen. Lake Baikal is tot dan het diepste meer ter wereld, met een maximum diepte van 1637 meter! Het bevat 's werelds grootste hoeveelheid zoet (onbevroren) water, dat is meer water dan dat van de 5 North Amerika's five great lakes samen. (Nvdr: Diegene die ons de namen van deze 5 meren kan bezorgen krijgt een postkaart van ons uit Leuven). In februari en maart is het meer volledig bevroren en kun je met de auto over de 1 meter dikke ijslaag rijden.

Jack neemt ons mee naar de nederzetting Krestovka, die tegenwoordig nog maar uit één enkele boerderij bestaat. We logeren er 2 nachten en maken een prachtige trektocht langs het Baikal meer naar de 'White Wall', waar er oude rotstekeningen te vinden zijn. Onderweg wordt er een lunch bereid met een kopje warme thee van water rechtstreeks uit het meer.

De boerderij wordt gerund door een ouder koppel, die hun kleindochter Masha te logeren hebben. Zij vermaakt zich prima met ons.
Het wordt lente in Siberie en vogels zijn druk bezig om een nestje te bouwen.

Zo'n groot meer spreekt tot de verbeelding en al menig mens heeft er rare dingen gedaan. Zo is er de Japanner Ikarasi Ken, die in augustus 2004 het meer overzwemt en daarmee een afstand van 37km aflegt in 15 uur en 45 minuten.
Voor diegenen die meer van wintersport houden, er is een jaarlijkse ijsmarathon, waarbij men dwars over het bevroren meer rent daar waar het 42km breed is.
Het strafste verhaal vinden wij het volgende: De Amerikaanse Lynn Cons zwemt op een dag bij een watertemperatuur van 12° van Tolski Cape tot aan het dorpje Listvianka. Ze legt een afstand af van 14km in 4 uur en 20 minuten, waarbij we wel moeten vermelden dat ze onderweg verschillende keren rust neemt op de begeleidende boot om op te warmen. Straffen toebak! Echter op diezelfde dag zwemt een lokale vrouw, genaamd Larissa, exact dezelfde afstand zonder te rusten. Wanneer zij de oever bereikt, drinkt ze een volledige fles vodka in 1 keer leeg en spreekt de historische woorden: "What is a record for the Americans is just a routine swimming for the locals"

Na ons verblijf in Krestovka gaan we naar Olkhon eiland, één van de belangrijkste plaatsen van Shamanistische energie ter wereld. Na een overtocht met de ferry zetten we voet aan wal. Wat een schitterend eiland, het is er sprookjesachtig mooi! We maken een jeeprit langs de kust en overleven onze zoveelste zonsondergang.
Er is één speciale plek waar twee rotsen het meer inlopen. De ene rots is verboden voor mannen, de andere voor vrouwen. Natasha, het Russische meisje dat mee in de jeep zit sleurt mij mee naar de vrouwenrots terwijl Geert met Sasha (de vriend van Natasha) de mannenrots beklimt. Het schijnt een soort vruchtbaarheidsrots te zijn want Natasha vraagt me in gebrekkig engels of ik kinderen heb, en daarna moet ik een steentje vanop de rots in het water gooien. Als dat maar goed komt...
Onze shamanistische energie bereikt een hoogtepunt als we Sabrina offeren aan de ovoo paal op het noordelijkste punt van het eiland (Cape Kholoi). Ikzelf stijg boven mezelf uit als ik na lang mediteren bij de Burkanstone Shamanka het levitatie stadium bereik.

Op onze terugrit naar Irkutsk maken we kennis met de openbare toiletten op deze route. Ze staan helaas in fel contrast met al dat moois wat we op het eiland mochten aanschouwen.