Business Time

Moskou is een bezige stad, het zal u vast niet verbazen. Eén klein detail echter: de temperatuur loopt hier al sinds enkele weken op tot ver in de dertig graden. Officieel werd op 24 juli een record van 36,7° gemeten, en wij zien een billboard waarop maar liefst 38° gemeten wordt.



Omdat wij onze intussen omvangrijke fanclub niet willen teleurstellen met verhalen over wodka, borsch (de Russische nationale soep) en post-cold-war spionage-intriges trekken wij er ondanks de moordende hitte op uit en bezoeken wij de leuke plekjes van deze fantastische stad. Puffend genieten wij met volle teugen van de prachtige gebouwen, parkjes, standbeelden, lekker eten, ...




Het Rode Plein en het Kremlin














Fake Dimitri
Ooit, in de 16e eeuw, eiste een zekere Dimitri - een bastaardzoon van één van de Russische tsaars - na het overlijden van zijn vader de troon op. Toen men erachter kwam dat hij 'maar' een bastaardzoon was werd prompt het kanon (40-ton) aangerukt en werd Dimitri met zijn klikken en zijn klakken teruggeschoten naar de richting waar hij vandaan kwam. Delphine : je bent gewaarschuwd!

Dit is het bewuste kanon, dat in het Kremlin te bezichtigen is:






Nog een Kremlin, deze keer dat van Izmaylov, een wijk in het noord-oosten van Moskou:






Park Tsaritsino, het Versailles van Moskou



Enkele andere merkwaardige kunstwerken:

Yulia (CS host) en Irma


Peter de Grote in zijn zeilboot


Museum of cosmonautics


Flight of the conchords
Lang geleden, in Chili toonde Haley ons dit filmpje van de Nieuw-Zeelandse band Flight of the conchords.

Intussen razend populair in de VS en Groot-Brittannië, en dankzij YouTube en uw bloggende, ontslagnemende wereldburgers nu al op uw schermpje. Opgelet: kan uw seksleven negatief beïnvloeden!

Maar goed: business time en dus tijd om weer naar huis te vliegen. De laatste etappe van ons round-the-world-ticket is Moskou-Londen-Brussel. Efficient zoals gebruikelijk zijn we netjes op tijd op de luchthaven en we worden daarvoor beloond met de droge mededeling van de British Airways-medewerkster dat we onze halve koffer moeten ompakken omdat de trolley 28kg weegt, de rugzak 17kg, en het maximumgewicht 23kg per persoon is. In een propvolle, 35-graden-warme en met zenuwachtige Russen gevulde luchthaventerminal ondernemen wij enkele hopeloze pogingen om dit harteloze bevel te omzeilen, tevergeefs.
In het vliegtuig is het dankzij de airco lekker fris, maar net als we op de runway staan meldt de kapitein ons dat we niet kunnen opstijgen wegens een oververhittingsmelding in het cargo-ruim van het vliegtuig. Ze vermoedt dat dit door de extreme hitte komt, maar moet dit uiteraard laten nakijken en dus vertrekken we met bijna drie uur vertraging naar Londen en missen onze aansluiting naar Brussel. Onze wereldreis wordt dus met 1 nacht verlengd in het door BA-betaalde en poepsjieke Renaissance-hotel van Heathrow.

Dos cervezas
Groot was onze verbazing toen we, eindelijk geland op de luchthaven van Zaventem, twee biertjes bestelden in het café. Door de lange vlucht was mijn snorhaar nogal gegroeid, en door vele maanden in zonnige contreien te vertoeven zien we allebei zo bruin als een Spanjaard. In een poging tot humor bestel ik dus : 'Dos cervezas por favor'. De ober vond het om voor ons geheel onduidelijke redenen niet erg grappig. Naderhand ontdekten we natuurlijk de monsterhit van Tom Waes en worden we geconfronteerd met de keiharde realiteit. We zijn terug in België.

Babouschka Nina

De reis naar Nizhny Novgorod verloopt vlot. De provodnitsa's (treinbegeleidsters) staan plichtsgetrouw bij elke stop netjes naast de trein.

Een winkeltje op het perron

Gorky

Gelegen aan 2 rivieren is deze stad de 4de grootste van Rusland.

Tijdens de Sovjetperiode werd Niznhy Novgorod omgedoopt tot Gorky en was het een gesloten stad voor buitenlanders. Zo heeft naast China dus ook Rusland zijn verboden stad ;) In 1990 krijgt de stad haar oude naam terug en wordt weer opengesteld voor het niet-Russische publiek.

De hoofdattractie is het Kremlin (de ommuurde stad)

We maken een boottochtje op de Volga rivier en komen een vreemd vaartuig tegen

Op vrijdag en zaterdag wordt de stad overspoeld met verliefde koppeltjes, de traditinele trouwdagen in Rusland. Alle bruiden en bruidegommen gaan op dezelfde pittoreske plaatsjes op de foto en zijn steevast omringd met champagne drinkende familieleden. Ook de witte duiven ontbreken niet.

Rusland verbaast ons. Wij hadden ons een grauw somber land voorgesteld vol met maffia en sjacherijnige mensen, maar iedereen (op de buskaartjesverkoopsters na) is heel behulpzaam en vriendelijk en alles werkt er efficient. Het openbaar vervoer in Rusland is uitstekend geregeld. De treinen rijden stipt op tijd en in elke grote stad is er een uitgebreid busnetwerk.

Babouschka Nina

We logeren in Nizhny Novgorod via couchsurfing bij Danilla en zijn piepjonge zus Anja. Anja heeft vakantie en neemt ons een middag op sleeptouw. Ze wilt met ons naar een park zegt ze in haar gebrekkige engels. Ineens zitten we middenin een gigantische overgroeide tuin met allerlei steile paadjes vol brandnetels. Plots staat er een hond midden op ons pad die vervaarlijk bromt. Anja deelt ons mee dat het een 'good dog' is en geeft het beest een aai over zijn bol. Ook wij passeren zonder kleerscheuren langsheen dit beest. Dan zien we een soort van hutje waaruit een heel oud vrouwtje komt gelopen die tot onze verbazing zegt "Parlez vous francais?". Het is Babouschka Nina (Oma Nina), een buurvrouw van Anja, die hier haar zomerhuisje heeft. Ze is een lerares frans op rust. Het is 20 jaar geleden dat ze deze taal nog sprak en ze is dolblij dat wij haar verstaan. Alleen wilt ze ons niet vertellen hoe oud ze is, bij 75 is ze gestopt met tellen zegt ze. We drinken een glas dure witte bordeaux met haar en eten een stuk watermeloen.

Dan neemt Anja ons verder mee de wildernis in naar hun eigen dacha(Russisch zomerhuisje) waar we thee drinken en frambozen eten tot we erbij neervallen.

En 's avonds is er vodka:

Stopka

We ontmoeten nog een stel andere Russen die ons meenemen voor een avondje bowling. We scoren genoeg punten en mogen de avond erna mee uit. Ze nemen ons mee naar de hipste plekjes van de stad. Zo is er de Stopka bar, een ondergronds cafe met een opvallend groen interieur in ware Sovjetstijl.

We eindigen de avond op een Drum 'n Base feestje en worden de volgende ochtend nog net op tijd wakker om onze trein te halen.

Vladimir

En dan gaan we naar het stadje Vladimir waar we logeren bij Ivan en zijn vrienden. Deze stad is er één van de mooiste van de Golden Ring, de oude stadjes rondom Moskou. In de 12de eeuw was dit de hoofdstad van Rusland en er staan nog veel oude kerken en gebouwen. We wandelen door het oude stadsdeel. Elke stad heeft een standbeeld van Lenin, dus ook Vladimir:

Omdat we ons intussen al 3 weken non-stop midden in een hittegolf bevinden, met temperaturen tussen de 30 en 36 graden, hebben we niet veel energie meer om de toerist uit te hangen en musea te gaan bezichtigen. Als Ivan voorstelt om een dagje te gaan zwemmen aan het meer gaan we dus gretig op zijn aanbod in.

Samen met zijn vrienden graaf ik Ivan in in het zand.

Op een boogscheut van Vladimir ligt het dorpje met de onuitspreekbare naam Bogolyubovo (diegene die het perfect kan uitspreken krijgt van ons een postkaart) dat beroemd is om zijn klooster.

Ook staat er midden in een veld, zo'n anderhalve kilometer buiten het dorp een klein kerkje. Je kunt er alleen te voet komen, er is geen weg die er naartoe leidt. De kerk is er gebouwd in 1165 omdat de maagd Maria er verschenen zou zijn en gezegd zou hebben dat ze op plek een huis van God wilde...

En dan is het tijd voor onze laatste treinrit! Moskou wacht op ons. Ivan en zijn vriendin Irina wuiven ons vaarwel op het perron.

Camping Moustiek

Onze volgende stop is Ekaterinburg, de vijfde grootste stad van Rusland (na Moskow, St Petersburg, Novosibirsk en Nizhny Novgorod)

De trein

De treinreis vanuit Irkutsk duurt 50(!) uur en wij nemen voor de verandering een 1ste klas coupe, omdat je dan met z'n tweeen zit in plaats van met 4. We willen absoluut vermijden om 2 dagen en 2 nachten vast te zitten in een hokje van 1,5 op 2 meter met een dronken rus of een toerist die al 6 weken dezelfde sokken aanheeft.

De reis is lang, het uitzicht saai. Rusland blijkt te bestaan uit 1 heel groot berkenbos, af en toe onderbroken door piepkleine dorpjes met houten huisjes. Wij maken van de nood een deugd en schrijven een blogtekst, doen een dutje of leggen het gangpad van de trein gedetailleerd vast op de gevoelige plaat.

Wie 'Ekaterinburg' zegt, denkt aan 3 dingen: de Romanovs, de U2 affaire en Boris Yeltsin.

De Romanovs

De laatste Tsaar van Rusland, Nicholas Romanov, zijn vrouw en 5 kinderen brengen in 1918 de laatste 2 maanden van hun leven door in Ekaterinburg. Ze worden gevangen gehouden in het Ipatyev huis, waar ze uiteindelijk op bevel van de Bolshevik regering op 16 juli 1918 in de kelder vermoord worden. Hun lichamen worden gedumpt in een mijnschacht in een bos 40km buiten de stad.

Het Ipatyev huis wordt later afgebroken, op bevel van Boris Yeltsin. Nu is de 'Church of Blood' het monument ter nagedachtenis van de Romanov familie.

De U2 affaire

Op 1 mei 1960 wordt het vliegtuig van de Amerikaanse U2 piloot Gary Powers neergeschoten 45 km ten zuiden van Ekaterineburg. Hij overleeft de crash en belandt met zijn parachute in de handen van de Soviets, aan wie hij bekent dat hij een spionageactie uitvoerde.

De Soviets zijn in het bezit van de brokstukken van het vliegtuig, omdat Powers naliet het zelfdestructiesysteem van het vliegtuig te activeren omdat hij bang was ook zichzelf mee op te blazen. [Critici vragen zich later af waarom hij zichzelf eigenlijk niet gedood heeft, ofwel door het vliegtuig op te blazen, of door de giftige naald te gebruiken die door de CIA zorgvuldig aan elke spion uitgedeeld werd.]

De Amerikanen kondigen 4 dagen na de crash aan dat een 'meteorologisch' vliegtuig van hen vermist geraakt is juist ten noorden van Turkije nadat hun piloot problemen rapporteerde met zijn zuurstofmasker. In een persaankondiging speculeren ze dat de piloot waarschijnlijk bewusteloos is geraakt en zo misschien per ongeluk boven Sovjet terrein gekomen is.

Kort na dit persbericht laat Krushchev weten dat ze een Amerikaans toestel uit de lucht gehaald hebben, waarop de Amerikanen antwoorden dat het wel eens om hetzelfde vliegtuig zou kunnen gaan en ze beloven dat ze de zuurstofsystemen van de andere U2 vliegtuigen aan een grondige controle zullen onderwerpen om zulke problemen in de toekomst te vermijden. Amerika zegt "There was absolutely no deliberate attempt to violate Sovjet airspace and never has been"

Een paar dagen later biecht Krushchev op: "I must tell you a secret", "In mijn eerste rapport heb ik er express geen melding van gemaakt dat we de piloot levend en wel in handen hebben, alsook het vliegtuig, een camera en de ontwikkelde foto's". Amerika staat voor schut, Powers had zelfs een stapeltje Russisch geld bij, het is overduidelijk een spionageactie.

Powers wordt in Rusland veroordeeld tot 10 jaar cel, maar wordt in 1962 uitgewisseld voor een Russische KGB spion.

Brokstukken van het neergehaalde U2 vliegtuig liggen in het Military Museum (waar we binnen geen foto's mogen maken)

Couchsurfen

In Ekarinburg zijn we te gast bij Vadim en Svetlana en hun 1,5 jaar oude dochtertje Alissa.

Vadim fietst met ons langs de mooiste plekjes van de stad. We zijn aangenaam verrast door de moderne Europese uitstraling van deze plek.

We laten sporen achter in een restaurant.

En even later fietsen we door een iets minder sjieke buurt waar we een Rus zien die zijn rug probeert te laten bruinen.

Camperen

Het weekend brengen we door in de buurt van Chelyabinsk, een stad ten zuiden van Ekaterinburg, waar volgens ons de grootste broedplaats van muggen ter wereld is, maar waar we het afgezien van lekgestoken lichaamsdelen super leuk hebben. We kamperen aan een meertje met de hele familie: ook de zus van Vadim en zijn ouders zijn van de partij.

We vullen onze tijd met eten, zwemmen en dobberen op een luchtmatras. Er wordt badminton gespeeld tijdens de zonsondergang en Sabrina kan het prima vinden met Alissa.

Vadim heeft in de buurt van onze campingplek een catamaran competitie en wij gaan mee om te supporteren. Met een 4 mans opblaascatamaran roeien ze als gekken (deels tegen de stroom in) een parcours op een snel stromende rivier. Na de wedstrijd moeten wij poseren met de boot.

De laatste avond worden we uitgenodigd bij de ouders van Vadim in de Banya (Russische sauna) waar de Russen het leuk vinden om mekaar met takkenbossen af te ranselen. Ze omschrijven het als massage, maar ze meppen behoorlijk hard door. Gelukkig overleven we het allebei en moe maar voldaan nemen we de volgende dag afscheid en springen op de trein naar Nizhny Novgorod.