zondag 31 januari 2010

Met 30 kg op je rug de berg omhoog... en weer terug!

PUERTO NATALES

Busrit vanuit El Calafate naar Puerto Natales
Het stadje Puerto Natales is de uitvalsbasis voor trektochten doorheen het Park Torres del Paine. Het ligt aan een inham van de zee, en ook vlakbij de bergen, dat krijg je in zo'n smal land als Chili...

TORRES DEL PAINE

En toen gingen we 4 dagen trekken door Torres del Paine. Ik moest van Geert absoluut vermelden dat zijn rugzak maar liefst 30 kg woog, en die van mij 20 kg (dit is een ruwe schatting want natuurlijk hadden we geen weegschaal)
Geavanceerde padvinderstechnieken werden toegepast om onze route te bepalen
En dit is de tent
Helemaal bovenaan met - een ietswat door de wolken belemmerd - uitzicht op de Torres
En nog enkele beelden van onderweg...

vrijdag 29 januari 2010

Iemand een ijsje?

Na een week Buenos Aires is de tijd rijp voor iets nieuws....
We hebben er ons anders prima vermaakt: Vele bezienswaardigheden een blik toewerpen; uren rondslenteren in de verschillende wijken van de stad en een koffie of biertje nuttigen op één van de vele terrassen en pleinen; gaan zwemmen in een gigantisch openluchtzwembad - met vooraf een medische controle om te zien of je geen voetschimmel of hoofdluizen hebt - gelegen vlak onder de landinsbaan van de domestic airport (spectaculair!); genieten van het meest lekkere ijs aller tijden met smaken zoals tiramisu, banana split, tramontana en nog andere heerlijkheden waarvan ik geen idee heb wat de vertaling is vanuit het Spaans. Kortom, Buenos Aires is een geweldige stad, een wereldstad!

Maar omdat we er toch niets voor voelen om er 6 maanden lang te blijven, nemen we een binnenlandse vlucht naar El Calafate. Dit is een stadje in het verre zuiden van Patagonië waar het volgens de taxichauffeur -die ons van de luchthaven afhaalde - bijna nooit regende. We blijven er twee dagen... en hebben twee dagen regen, gelukkig wel met af en toe een opklaring tussendoor. Het weer schijnt nogal onvoorspelbaar te zijn, je kunt 4 seizoenen doormaken op 1 dag (wat een paar dagen later bewezen wordt als op een paar uur stralende zonneschijn wordt gevolgd door bewolkte lucht, hevige hagel, regen en opnieuw een felblauwe zonnige hemel).
Het stadje El Calafate zelf is uitermate saai, alsook walgelijk toeristisch. Het vroegere waterzuiveringsstation hebben ze omgebouwd tot een casino (je wilt niet weten hoe lelijk - nee we hebben geen foto's) en er is een brede avenue met de ene toeristische shop na de andere. Geert en ik hebben maar 1 reactie: zo snel mogelijk weg! Maar in de buurt van deze draak van een stad ligt zowat de mooiste gletsjer ter wereld, dus bijten we op onze tanden en blijven we. Hieronder een aantal impressies van El Calafate:

Perito Moreno is de naam van de gletsjer. Gevormd uit sneeuw die door een smalle pas doorheen het Andesgebergte geblazen wordt, heeft deze ijshoop zich over ontelbaar veel jaren langzaamaan gevormd. De gletsjer mondt dwars uit in een lang smal meer en reikt tot aan de andere oever. Het meer is dus door de gletsjer in tweeën gesplitst, en hierdoor ontstaan verschillen in waterniveau tussen de 2 nieuwe meren, wat continu druk geeft op de gletsjer zelf. Daardoor ontstaan heel grillige vormen in het ijs, hoor je de gletsjer letterlijk kraken en vallen er regelmatig stukken vanaf die in het water donderen. Het grootste stuk dat wij naar beneden zien komen is zo hoog als de gletsjer zelf -een meter of zestig- en minstens tien meter breed. S-p-e-c-t-a-c-u-l-a-i-r!!!
Prachtig, adembenemend, dit is 1 van de mooiste dingen die ik ooit in mijn leven heb gezien!!! (Buiten Kapu dan, die is mooier ;). De hele dag hebben we staan kijken en luisteren en kijken en luisteren... en we hebben ook een boottocht gemaakt voor de gletsjer langs. Op de foto's krijg je nog maar half het idee, in 't echt is het 1000x beter:

Intussen zitten we al in Chili - in Puerto Natales - en het bevalt ons hier prima. Argentinië was leuk, maar Chili is pas echt GAAF! Hier kunnen ze lekker koken, ze zijn nog veel warmer en vriendelijker, hebben de gave om een restaurant gezellig in te richten, en ook het landschap is veel gevarieerder en kleurrijker. Nu gaan we een week trekken met de rugzak, als we intussen niet opgegeten worden door een puma, horen jullie later meer.

donderdag 28 januari 2010

Het Thuisfront. BELGIE-ARGENTINIA 6-4

Nee, dit is geen voetbaluitslag. De Rode Duivels hebben nu weliswaar onze Dickie als trainer, maar zo ver dat ze Argentinia verslaan zijn ze nog niet.

Dit is wel een antwoord op Geert's nieuwste teken van heimwee in de laatste blog: zijn vraag naar de presidenten van Belgie. Natuurlijk: zolang als den Albert op de troon zit hebben we geen president, maar we hebben wel nog steeds 6 Minister-Presidenten. Meer dus dan die 4 in Argentinia die Geert vermeldt.
En dan niet achter elkaar in 1 maand ! Steeds !! En tegelijkertijd !!!
Dus beste wereldreizigers: geen ongerustheid. In Belgie is nog niets veranderd.

Voor de Belgische lezers is dit uiteraard allemaal duidelijk. Voor de Ollanders heb ik het verder uitgelegd. Klik maar op "REACTIES".

Trivial time : Argentinië

- een metroritje in Buenos Aires kost 1,2 pesos, of 20 eurocent

- een entrecôte van 600 gram, dus voor twee personen, uit de Coto (= plaatselijke Delhaize) kost 7 pesos of €1,2.

- desondanks leeft 30 à 40 % van de Argentijnen onder de armoedegrens. Het Argentijns statistiekenburo is eigenlijk enkele jaren geleden gestopt cijfers te publiceren, want er wordt 'gewerkt aan een nieuwe meet-methode' ...

- nog nieuws uit de vleesindustrie: in Buenos Aires worden dagelijks 100 borstcorrecties uitgevoerd, dus 200 nieuwe tieten per dag! In de (private) ziekteverzekering zit er om de twee jaar 1 gratis plastische chirurgie-behandeling inbegrepen. De cosmetische industrie is dus booming business in Argentinië en men spreekt zelfs van medisch toerisme naar dit land omdat de prijzen in het Westen veel hoger ligger dan in Argentinië.

- bepaalde goederen en diensten zoals vliegtuigreizen, toegang nationale parken enz... kosten voor buitenlanders (incl. wereldreizigers) tot twee derde meer dan voor Argentijnen.

- Tussen 1880 en 1920 was Argentinië een van de rijkste landen ter wereld. Dat kwam door de immigratie vanuit Italië en Spanje maar vooral door de massale verkoop van vlees aan het door de oorlog uitgehongerde Europa. Na een korte opleving rond de Tweede Wereldoorlog zakte het land definitief terug ...

- Men noemt Buenos Aires soms 'het Parijs van het zuiden' omdat vele gebouwen erg 'Frans' aandoen en omdat de stad barst van de peperdure elitewoningen, sjieke en brede avenues, parken, standbeelden enz... Het is zelfs zo dat sommige gebouwen volledig zijn opgetrokken uit geïmporteerde Franse bouwmaterialen. Dat is een gevolg van de decadentie uit het begin van vorige eeuw: sommige families waren zo rijk dat ze de lege schepen die het vlees naar Europa transporteerden opvulden met allerlei aangekochte kostbaarheden, bouwmaterialen, meubels, kunst enz. zodat het schip niet helemaal leeg moest terugvaren ...

- De nederlaag tegen de Britten in de Falklandoorlog betekende een zodanig gezichtsverlies voor de megalomane militaire dictators dat er in 1983 voor het eerst democratische verkiezingen werden georganiseerd. Argentinië is echter nog maar een heel jonge democratie: in december 2001 (periode van de ineenstorting van de economie) waren er in 1 maand wel 4 presidenten ... hoe zit dat eigenlijk in België tegenwoordig?

maandag 25 januari 2010

Buenos Aires in beeld

Buenos Aires is een wereldstad! Hieronder enkele sfeerbeelden:

Plaza De Mayo (met Sabrina)
La Boca
Street Tango
Puerto Madero: Irma op de voetgangersbrug
Geert in San Telmo
Recoleta cemetery
Metal Flower (gigantisch standbeeld, de blaadjes gaan open en dicht op lichtsensors...)


woensdag 20 januari 2010

De eerste indrukken

We zijn in Buenos Aires, en we zijn net relaxed begonnen aan ons eerste Argentijnse biertje (Quilmes voor de kenners). Wat een contrast met afgelopen week:

Er komt heel wat bij kijken, zo een half jaar op reis vertrekken, en Kapu en ik liepen dan ook de afgelopen weken als 2 kippen zonder kop totaal organisatieloos door het huis te crossen. Alles wat Kapu ergens neerlegde om in te pakken, werd door mij steevast een seconde later verplaatst naar een totaal andere uithoek van het huis.

Vanalles diende nog geregeld te worden, het huis moest netjes opgeruimd, want er komen tijdelijk huurders in, en we moesten natuurlijk onze koffer pakken. Eindeloze discussies wierpen zich op over wat we wel en niet zouden meenemen. Ik wou absoluut niet teveel rommel meesleuren, maar uiteraard ga ik niet 6 maanden in afritsbroeken en sandalen rondlopen. Dus jurkjes en laarsjes en nog meer van dat moest allemaal mee.
Kapu vond dat dan weer een argument om zelf ook een hoop troep te mogen meenemen, kleren heeft ie niet zoveel nodig, en de ruimte die daarmee uitspaard wordt mocht ie dan wel opvullen met boeken, "Want ik lees graag als ik op reis ben". Toen uiteindelijk bleek dat we nog plek over hadden in beide koffers na het inpakken, werd de vrije ruimte aangevuld met nog meer boeken (onder mijn luid protest). Wat er met al die boeken gebeurde hebben jullie kunnen lezen in het vorige bericht.

En dan waren er nog de afscheidsfeestjes, naast het feit dat ze dodelijk zijn voor als je goed uitgerust op reis wilt vertrekken, brachten ze ons nog vanalles anders op. Zo kregen we een paar nuttige afscheidskadoos (super bedankt daarvoor iedereen!!!): euro's(erg handig in zuid amerika), een halve bankkaart, een champagnekroonkurk, een survivalgids voor stoere jongens met onder andere de hoofdstukken "Hoe voorkom je een aanval van een ijsbeer" (zeer nuttig op het zuidelijk halfrond) en "hoe overleef je kerst met familie" (verstop je achter de kerstboom), nog een boekje (met 399 tips van ervaren reizigers), en dan ook nog een amulet van de Heilige Christoffel(?) die ons moest beschermen tegen ongelukken op reis. Oh en last but not least onze mascotte Sabrina (een kleine pluche giraf).

Maar goed, we wijken af, Buenos Aires dus. Na een veel te lange - maar verder niet noemenswaardige - vliegreis hebben we een taxi genomen naar ons hotelletje in de wijk Palermo. Een leuke plek, aan het hotel is een gedeelde tuin/woonkamer/keuken, en elke dag mogen we gratis tangoles volgen. Verder zijn we vooral aan het bekomen van de lange reis, de jetlag (gelukkig maar 4 uur tijdsverschil) en het ondersteboven rondlopen op de wereldbol. Om dit zo aangenaam mogelijk te laten verlopen zijn we net een voorraadje bier, wijn, stokbrood, kaas, en worst gaan inslaan en hebben we ontdekt dat de Argentijnen nog niet veel voeling hebben met het concept ecologie. In totaal hebben we bij de plaatselijke supermarkt 11 producten gekocht, deze werden door de vriendelijke jongedame aan de kassa met een brede glimlach verpakt in maar liefst 6 verschillende plastic zakken.... tsjaa als de zak halfvol zit dan zit ie vol, oh en als je der een fles wijn instopt moet je er nog een tweede zakje omheen doen, want stel dat ie scheurt...
Kapu heeft intussen al 2x een compliment gehad omdat ie zo goed Spaans spreekt, hij ratelt maar door met iedereen, alsof ie nooit iets anders gedaan heeft.
De komende dagen gaan we Buenos Aires verder verkennen, dinsdag vliegen we naar het zuiden, naar El Calafate om van daaruit Patagonië in te trekken.

Ze zijn vertrokken



Eindelijk.....de rugzakken en reistassen zijn gepakt. Eentje van 30 kilo en een van 13 (?).
En de stamppot a la Mama is binnengewerkt.
Op naar Zaventem en vlotjes inchecken.
Niet dus.
"Het maximum gewicht per bagage-stuk is 24 kilo mevrouw. U moet daarom 35 € bijbetalen".

De zuinige Nederlandse genen van Irma spelen terecht op. Dus ze gaan heeeeeel rustig ompakken bij de balie met een steeds langer wordende rij wachtenden achter zich. Nadat een kilo of 6 aan boeken, reisgidsen, en hoe-en-wat-in-het-Russisch gidsjes zijn verhuisd naar de rugzak kunnen de afscheidsfoto's gemaakt worden.

Nu in een klein uurtje naar Londen en dan in 15 uur via Sao Paolo naar Buenos Aires.......

dinsdag 19 januari 2010

HET THUISFRONT


Giri en Kapu hebben mij gevraagd om (on)regelmatig in deze blog als columnist op te treden. Zij waren een beetje vaag over de reden, maar ik vermoed dat dit het eerste teken is van premature heimwee. Rondtrekkend over de Argentijnse pampa, de Mongoolse steppen en de Siberische permafrost zullen zij verstoken zijn van nieuws uit het vaderland.
De plaatselijke kranten zijn toch lastig te lezen met alleen een boekje "wat en hoe in het Chinees" bij de hand. En CNN is ook niet overal te zien. Bovendien, zelfs bij CNN weten ze nauwelijks waar Belgie ligt ("Are you from Brussels ? Nice, I love Denmark")
En hoe kom je nu als Belg zes maanden door zonder te weten of Brussel-Halle-Vilvoorde (BHV) is gesplitst of dat er weer nieuwe strapatsen zijn van Michel Daerden ?

De Nederlandse lezers van deze blog zijn nu waarschijnlijk in staat van verwarring.......

Maar voordat je BHV intikt in Google: NIET doen. Je krijgt dan 2 miljoen hits. En als je op Wikipedia kijkt: het artikel over de splitsing van BHV is langer dan het artikel over kernspliting. Dus als je als Nederlander niets begrijpt van BHV, geen nood. De meeste Belgen snappen er ook niets van.
De strapatsen van Michel Daerden zijn gemakkelijker: kijk maar even op YouTube en bedenk dan dat deze man minister is. Maar ja, met 6 regeringen (of zijn het er 7 ?) in dit land kan het zijn dat er wel eens een grappig typetje tussen zit.

Deze column zal onze wereldreizigers -en de Nederlandse lezers dus ook- daarom op de hoogte houden van de nieuwste ontwikkelingen in Belgie.

Over een minuut of tien zijn Irma en Geert hier in Bekkevoort, de laatste halte voor Buenos Aires. Ze willen nog een keertje stamppot a la Mama eten voor ze vanavond in het vliegtuig stappen.

Da's dus het tweede teken van premature heimwee.

Het wordt nog wat met die reis..........