Ondersteboven van Down Under

Sydney, wat een geweldige stad! Al vanuit het vliegtuig hebben we een prachtig uitzicht over het beroemde Operahuis (dat rare gebouw met die witte schelpen/sinaasappelpartjes of hoe je het ook wilt noemen). In Sydney is het (zo goed als) altijd mooi weer, er schijnt een stralende zon, de mensen lopen het ganse jaar door in hun t-shirt rond en zijn vrolijk en vriendelijk, het openbaar vervoer is subliem met een uitgebreid metro, bus en ferry-net, ze hebben er lekker eten en de stad bruist van de energie. Wat een contrast met Nieuw Zeeland, de natuur was daar schitterend maar we misten de beschaving er toch.

We zijn te gast bij Roel, met wie Geert in zijn jeugdjaren Lubbeek en Leuven onveilig heeft gemaakt, en met wie hij een jaar samengewoond heeft in Londen.
Roel woont intussen al een paar jaar in Australie en we verblijven in zijn posh appartementje in de poepsjieke buurt Manly ("seven miles from Sydney but a thousand miles from care").
Na het ontbreken van fauna op Nieuw Zeeland is Australie een waar feest. Hier zie je papegaaien en parkieten in het wild rondvliegen, boven het strand in Manly wordt met een helikopter gepatrouilleerd naar haaien en 's nachts hangen er 20 cm grote vleermuizen in de bomen te krijsen die als ze wegvliegen ongeveer een halve meter breed zijn.

Vanuit Manly spring je op de ferry die je in minder dan een half uur naar de binnenstad van Sydney brengt. Het uitzicht is subliem.

Roel is super aangenaam gezelschap, als gids is hij echter minder geslaagd. Een wandeling duurt volgens hem steevast 12 minuten, maar in de praktijk komt het erop neer dat je blij mag zijn als je na 2 uur bezweet op je bestemming aankomt ;) Ook het halen van de ferry eindigt met hem steevast in een sprint omdat hij zich weer eens vergist heeft van tijdstip. Maar we hebben de tijd van ons leven en genieten van de prachtige stad, het uitgestrekte strand met het heldere zeewater en we verorberen menig barbeque.

Het beroemde Opera House

De Harbour Bridge

Geert's fanclub

Het Luna Park is ware nostalgie: onder begeleiding van vrolijke kermismuziek lopen we door de mond van een clown naar binnen. Overal zijn er felle kleuren en lopen er verklede acteurs rond, kinderen genieten van suikerspinnen en ander zoets en draaien rond in attracties waarvan ik niet wist dat ze nog bestonden.

Bondi Beach

Uitzicht vanop North Head
Twee stoere venten op het strand

We maken een dagtrip naar de Blue Mountains, een prachtig gebergte dat zijn naam dankt aan de vele eucalyptusbomen die zorgen voor een blauwe schijn. Helaas vinden niet alleen wij, maar ook de halve wereldbevolking dit een mooie plek... Aan de beroemde rotsformatie "the three sisters" kun je via een eindeloos steile trap naar beneden klauteren. Deze trap kreeg de toepasselijke naam "the giant stairs". (Bericht aan Dad: De rotsen zelf zijn trouwens gesloten voor klimmers, zie bijgevoegde foto). Beneden aangekomen is het lekker rustig, de Japanners zijn als in de mist opgelost en we wandelen enkele uren door de uitgestrekte wouden. Terug omhoog nemen we een lift gebouwd op een vroeger mijnspoor en begeleid door joelende kinderen en schetterende Indiana Jones muziek worden we in een rotvaart omhoog getakeld. Gedaan met de rust. Het toeristencircus wacht ons weer genadeloos op.

In Sydney wordt Geert 35 jaar en dat kan natuurlijk niet ongevierd voorbij gaan.
We feesten in stijl en gaan dineren in het beroemde Opera House. Daarna neemt Roel (alias de burgemeester van het nachtleven) ons mee naar de sjieke en minder sjieke buurten van de stad. Beeld je discotheken in die ganse appartementsblokken beslaan met zwembaden en een openluchtpatio waar je je verliest in het feestgedruis. In fel contrast is dan weer King's Cross - de rosse buurt - waar de ene politiepatrouille na de andere rondloopt en waar erg ongezond uitziende marginale vrouwen rondslenteren tussen stoere mannen in leren jacks op Harley Davidsons. Eindigen doen we uiteraard in de lokale Bierkelder, namelijk The Boatshed in Manly, de bloglezers uit Leuven zullen wel begrijpen wat voor soort tent dit is.
Zo zie je maar, op sommige vlakken is Roel de perfecte gids!

Een ander heuglijk feit is het bekomen van ons visum voor China. Jullie zaten je natuurlijk al te verheugen op dramatische wendingen waardoor we het verdere verloop van onze reis drastisch dienden om te gooien... maar nee hoor, het afhalen van een visum gaat verrassend vlot. Vier dagen nadat we ons aanvraagformulier met bijbehorende pasfoto's hebben ingeleverd kunnen we zonder problemen ons paspoort MET visum gaan ophalen. Zelfs de wachttijden zijn kort, na amper 10 minuten staan we weer buiten. Om dat te vieren gaan we uit eten in Chinatown.

Met dit visum op zak hebben we helaas geen excuus meer om onze tijd in Sydney langer te rekken, onze huurauto staat klaar en met spijt in het hart nemen we afscheid van deze fantastische stad.