Babouschka Nina

De reis naar Nizhny Novgorod verloopt vlot. De provodnitsa's (treinbegeleidsters) staan plichtsgetrouw bij elke stop netjes naast de trein.

Een winkeltje op het perron

Gorky

Gelegen aan 2 rivieren is deze stad de 4de grootste van Rusland.

Tijdens de Sovjetperiode werd Niznhy Novgorod omgedoopt tot Gorky en was het een gesloten stad voor buitenlanders. Zo heeft naast China dus ook Rusland zijn verboden stad ;) In 1990 krijgt de stad haar oude naam terug en wordt weer opengesteld voor het niet-Russische publiek.

De hoofdattractie is het Kremlin (de ommuurde stad)

We maken een boottochtje op de Volga rivier en komen een vreemd vaartuig tegen

Op vrijdag en zaterdag wordt de stad overspoeld met verliefde koppeltjes, de traditinele trouwdagen in Rusland. Alle bruiden en bruidegommen gaan op dezelfde pittoreske plaatsjes op de foto en zijn steevast omringd met champagne drinkende familieleden. Ook de witte duiven ontbreken niet.

Rusland verbaast ons. Wij hadden ons een grauw somber land voorgesteld vol met maffia en sjacherijnige mensen, maar iedereen (op de buskaartjesverkoopsters na) is heel behulpzaam en vriendelijk en alles werkt er efficient. Het openbaar vervoer in Rusland is uitstekend geregeld. De treinen rijden stipt op tijd en in elke grote stad is er een uitgebreid busnetwerk.

Babouschka Nina

We logeren in Nizhny Novgorod via couchsurfing bij Danilla en zijn piepjonge zus Anja. Anja heeft vakantie en neemt ons een middag op sleeptouw. Ze wilt met ons naar een park zegt ze in haar gebrekkige engels. Ineens zitten we middenin een gigantische overgroeide tuin met allerlei steile paadjes vol brandnetels. Plots staat er een hond midden op ons pad die vervaarlijk bromt. Anja deelt ons mee dat het een 'good dog' is en geeft het beest een aai over zijn bol. Ook wij passeren zonder kleerscheuren langsheen dit beest. Dan zien we een soort van hutje waaruit een heel oud vrouwtje komt gelopen die tot onze verbazing zegt "Parlez vous francais?". Het is Babouschka Nina (Oma Nina), een buurvrouw van Anja, die hier haar zomerhuisje heeft. Ze is een lerares frans op rust. Het is 20 jaar geleden dat ze deze taal nog sprak en ze is dolblij dat wij haar verstaan. Alleen wilt ze ons niet vertellen hoe oud ze is, bij 75 is ze gestopt met tellen zegt ze. We drinken een glas dure witte bordeaux met haar en eten een stuk watermeloen.

Dan neemt Anja ons verder mee de wildernis in naar hun eigen dacha(Russisch zomerhuisje) waar we thee drinken en frambozen eten tot we erbij neervallen.

En 's avonds is er vodka:

Stopka

We ontmoeten nog een stel andere Russen die ons meenemen voor een avondje bowling. We scoren genoeg punten en mogen de avond erna mee uit. Ze nemen ons mee naar de hipste plekjes van de stad. Zo is er de Stopka bar, een ondergronds cafe met een opvallend groen interieur in ware Sovjetstijl.

We eindigen de avond op een Drum 'n Base feestje en worden de volgende ochtend nog net op tijd wakker om onze trein te halen.

Vladimir

En dan gaan we naar het stadje Vladimir waar we logeren bij Ivan en zijn vrienden. Deze stad is er één van de mooiste van de Golden Ring, de oude stadjes rondom Moskou. In de 12de eeuw was dit de hoofdstad van Rusland en er staan nog veel oude kerken en gebouwen. We wandelen door het oude stadsdeel. Elke stad heeft een standbeeld van Lenin, dus ook Vladimir:

Omdat we ons intussen al 3 weken non-stop midden in een hittegolf bevinden, met temperaturen tussen de 30 en 36 graden, hebben we niet veel energie meer om de toerist uit te hangen en musea te gaan bezichtigen. Als Ivan voorstelt om een dagje te gaan zwemmen aan het meer gaan we dus gretig op zijn aanbod in.

Samen met zijn vrienden graaf ik Ivan in in het zand.

Op een boogscheut van Vladimir ligt het dorpje met de onuitspreekbare naam Bogolyubovo (diegene die het perfect kan uitspreken krijgt van ons een postkaart) dat beroemd is om zijn klooster.

Ook staat er midden in een veld, zo'n anderhalve kilometer buiten het dorp een klein kerkje. Je kunt er alleen te voet komen, er is geen weg die er naartoe leidt. De kerk is er gebouwd in 1165 omdat de maagd Maria er verschenen zou zijn en gezegd zou hebben dat ze op plek een huis van God wilde...

En dan is het tijd voor onze laatste treinrit! Moskou wacht op ons. Ivan en zijn vriendin Irina wuiven ons vaarwel op het perron.