Irma en Geert sturen nu wel stoere verhalen over sneeuwstormen en eng eten in de Gobi woestijn, maar ECHT gevaarlijk is……….vakantie in Duitsland. Tenminste tijdens het WK voetbal.
We stonden woensdag ergens langs een fraai riviertje in de vroegere DDR. Daar zijn ze tegenwoordig nog Duitser dan Duits. Da’s dus echt fanatiek zoals zou blijken.
Die avond speelde Duitsland tegen Ghana.
Naast ons stond een ouder stel uit Groningen. “Vlakbie hebb’n ze ’n uutzending van ’t voetbal op ’n groot skerm. Da’s leuk ! Moar ie moet niet teveel juich’n als die Ghanez’n winn’n, want dan word’n die Duutsers kwoad”.
Het geheel bleek zich af te spelen in een grote tent. Daarvoor stonden enige eettentjes opgesteld. In de ene kreeg je bier met bratwurst. En in de andere bratwurst met bier. Toen we aankwamen speelden ze net de volksliederen. Een paar honderd Teutoonse fans brulde luidkeels het “Deutschland über alles” mee, dus we bleven buiten maar even wachten.
Er was nog een plekje vrij naast een reusachtige Germaan compleet met hartvormige tatouage met “Mutti” erin. Hij was duidelijk al sinds een paar uur bier aan het hijsen dus Hanneke siste me toe dat ik neutraal moest blijven.
Natuurlijk ben ik neutraal !! Ik ben heus niet tegen Duitsland. Natuurlijk ben ik er ook niet vóór; ik ben gewoon voor iedereen die tegen Duitsland speelt. Net als die Groningers naast ons. Toen dus de Ghanezen gevaarlijk aanvielen konden we niet nalaten “yes, yes, yes” te sissen. Niet te hard natuurlijk, maar toch genoeg om de aandacht van Mutti’s lieveling te trekken.
“Seit Ihr Holländer ?”, vroeg hij wantrouwend.
Nu heb ik geleerd dat je in zo’n situatie nooit moet beginnen te liegen. Dat komt altijd uit.
“Wir wohnen in Belgien”, sprak ik dus naar waarheid.
De onbenul trapte erin: “Das geht denn noch”.
Helaas maakten de Duitsers even later een doelpunt. Dus iedereen sprong op en stak brullend de armen in de lucht. Nu moet ik toegeven dat ze in tegenstelling tot vroeger niet alleen de rechterarm omhoogstaken, maar toch…………wij reageerden te laat en bleven zitten. Dat trekt dus de aandacht.
“Für wen seit Ihr eigentlich ?” vroeg Mutti’s zoontje terwijl hij één oog nadenkend dichtkneep. Het geluk was echter aan mijn kant. De gitzwarte Ghanezen speelden die avond in het wit en de blanke Germanen waren in het zwart gekleed.
“Ich bin natürlich für die schwarze Mannschaft” zei ik dus. En verdomd, hij trapte er weer in: “Das ist Ihr auch geraten”.
Hanneke vond het toch verstandiger om verder maar in de auto op een Ghanees doelpunt te gaan hopen. De kans bestaat dat in een van de volgende rondes Duitsland tegen Nederland uitkomt. We plannen alvast dat we dan snel doorrijden naar Polen. Daar schijnen ze ook altijd voor de ploeg te zijn die tegen Duitsland speelt.
Lijkt mij toch veiliger.....
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten