De hostels in Ulan Bator zijn ook allemaal touroperators. Dat lijkt handig op het eerste gezicht, maar dat is het niet altijd. Ze worden namelijk woest als je er nog maar over denkt om elders een tour te boeken, omdat die bijvoorbeeld goedkoper is of veel interessanter. Wij wagen het toch en worden meteen uit onze kamer getrapt... En dat niet alleen, ons ex-hostel heeft ook meteen alle andere bevriende hostels in de stad gebeld om te voorkomen dat we nog ergens een kamer vinden. Akelige maffia-praktijken hier in UB, maar geen nood beste lezers, wij zitten nu in een leuk hotelletje dat gelukkig géén tours organiseert.
Fawlty towers
Wel zijn we vanmiddag een half uur bezig geweest om de manager van dat hotelletje duidelijk te maken dat we een kamer willen met een dubbel bed in plaats van 2 enkele. Geert probeerde met het maken van tekeningen van een groot bed met een cirkel errond en 2 kleine bedden met een kruis erover het een en ander op te helderen, en na vijf keer heen en weer rennen tussen verschillende kamers (op verdieping 3 of 4) en de receptie (op de begane grond) in een hotel zonder lift is het dan uiteindelijk gelukt.
Afin, na onze avonturen in de sneeuw nemen we het zekere voor het onzekere: onze volgende bestemming in Mongolie wordt de Gobi woestijn. Garantie voor broeiend heet weer, laat maar komen!
De Golden Gobi
Met een groepje van 6, een aftands Russisch busje, een chauffeur en een piepjonge gids annex kok trekken we naar het zuiden. Tijdens onze 8 daagse rondrit zullen we de meeste tijd in de jeep doorbrengen. De afstanden die we moeten rijden zijn behoorlijk groot, en de staat waarin het wegennetwerk van Mongolie zich bevindt helpt ook niet echt. De hoofdweg naar het zuiden is niet meer dan een zanderig karrespoor vol kuilen en hobbels.
De technische toestand van de jeep is ook niet om over naar huis te schrijven. We stoppen ontelbare keren vanwege oververhitting van de motor. Koelvloeistof kennen ze niet, er wordt gewoon water gebruikt, dat wordt afgekoeld door de wind die onder de auto doorblaast. Als er geen wind is, of als ie uit de verkeerde richting komt werkt het systeem dus niet... Maar onze chauffeur is een held, hij ligt meer onder de auto dan dat ie achter het stuur zit, en keer op keer krijgt hij de jeep weer aan de praat.
Meermaals op onze route wordt er gestopt bij een ovoo: een heuvel van stenen met bovenop blauwe linten. Je moet er 3 keer in klokwijzerszin omheen lopen en bidden voor een goed verloop van de reis zonder al te veel autopech.
Op onze tocht overnachten we bij nomadische families, die een extra ger voor ons zessen ter beschikking hebben. We doorstaan wederom vele zonsondergangen.
Een uitgestrekt desolaat landschap trekt traag langs ons heen. Af en toe stuiten we op een kudde paarden. Michiel, onze medebelg, poseert met een minder gelukkig exemplaar van de Mongoolse veestapel. Het was een strenge winter in Mongolie en veel dieren hebben die niet overleefd.
Na 3 dagen hobbelen door schitterende landschappen bereiken we het Gurvan Saikhan National Park, vooral bekend om enerzijds een schaduwrijke ijsvallei waar zelfs in de hete zomer nog een ijslaag van een paar meter ligt en anderzijds een gigantische zandduin.
Bij de zandduin mogen uiteraard de kamelen niet ontbreken, en ook de Zuid-Koreanen zijn er goed vertegenwoordigd.
Een derde plaats in het nationaal park die we bezoeken zijn de Flaming Cliffs, waar er heel veel dinosaurusfossielen zijn gevonden. Sommige mensen moeten er echter dringend een nieuwe gps aanschaffen.
Na 8 dagen ontberingen en een chronisch tekort aan douchen bereiken we de hoofdstad Ulan Bator. Geert en onze gids Pakmaa poseren gelukkig en voldaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten