We verwachten ons aan barbaarse toestanden op het perron in Beijing, maar tot onze verbazing verloopt alles er heel vlot, en de trein vertrekt stipt op tijd.
Deze Chinese trein voorziet in alle comfort : warm water, een gratis middag- en avondmaal, een in het Engels vertaald reisschema, een sjieke restauratiewagen en zelfs een locomotief. Het kan niet stuk op deze treinreis van Beijing naar Ulaanbaator, die 30 uren zal duren.
Er worden vriendschappen voor het leven gesmeed: Sabrina vindt nieuwe vriendjes in coupé nummer zes terwijl Irma verzustert met twee Nederlandse dokters in coupé nummer drie.
De linkse dokter van de drie is die dag jarig en wij bekopen dat met een fles wodka. Deze consumeren we strategisch, namelijk net op het moment dat de Chinese en Mongoolse politie haar werk wil doen aan de grensovergang. Nog nooit zo'n vlotte grenscontrole meegemaakt: de arme ambtenaren laten het lallende en luidruchtige doktersvolk (en de even enthousiast meelallende steller dezes) snel voor wat ze zijn wanneer ze de alcoholgeur uit de coupé opsnuiven. Wij komen Mongolië vlot en zonder problemen binnen. Dat kan niet van onze trein gezegd worden. Rusland en Mongolië gebruiken een andere type rails dan de rest van de wereld, en deze Chinese trein kan dus niet verder op dit traject. Geen probleem echter : dan veranderen we toch gewoon de wielen?
Even een hangar inrijden, treinstellen met een enorme hydraulische kraan optillen, wielen verwisselen en klaar is Klara, terwijl de passagiers rustig wachten... Ze hebben het daar goed voor mekaar!
Tijdens de treinrit passeren de meest diverse landschappen en bouwwerken de revue langs ons raampje.
De Mongoolse steppe domineert het laatste stuk van de reis. Deze is zo uitgestrekt dat men met het blote oog zelfs de kromming van de aarde kan observeren ...
Uitgeput bereiken we Ulaanbaator, de hoofdstad van Mongolië, waar nieuwe avonturen ons op de loer liggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten