De vlucht met Qantas Air is verschikkelijk. Onze stewardessen zijn lelijk en onvriendelijk. Alsof dat nog niet genoeg is zitten er twee mensen achter ons van wie we onze stoelen niet achteruit mogen zetten, want dan hebben ze te weinig plaats voor hun benen... Het wordt erg kinderachtig, ze stompen met hun knien in onze rug en als we onze stoel naar achter willen zetten blokkeren ze het systeem met hun benen. Echt raar, het zijn 2 mensen van een jaar of zeventig, die zouden toch volwassener moeten doen.
Maar als intussen doorgewinterde reizigers slagen we erin toch een behoorlijk aantal uren te slapen en komen we redelijk uitgerust aan in Auckland, op het Noordeiland van Nieuw Zeeland. Dan moeten we door de douane. In het vliegtuig hebben we een papier ingevuld waar we bij 'aan te geven goederen' natuurlijk overal het vakje 'no' hebben aagekruist. (Zo heeft mijn vader me dat geleerd.) We krijgen een stempel in ons paspoort en dan gaat onze bagage door de x-ray scanner...
Het x-ray manneke roept vervolgens naar de bagagecontroleur: "Ze hebben schoenen bij!". Tsja, denken wij, tuurlijk hebben we schoenen bij, we zijn nog net niet zo alternatief dat we 6 maanden op blote voeten gaan rondlopen. De bagagecontroleur vraagt of we wandelschoenen bij hebben, en laat ons het vliegtuigpapiertje zien met al onze 'no' kruisjes: blijkbaar moesten we bij wandelschoenen 'yes' aankruisen! Ze zijn bang dat we mond- en klauwzeer of andere rare ziektes het land binnen brengen door vuile grond die onder de schoenen hangt. Oeps! We riskeren een boete van 100 euro, tenzij de wandelschoenen perfect schoon zijn. Onder die van mij hangt nog steeds de halve Villarica vulkaan uit Chili en ik begin het een beetje warm te krijgen... Geert opent intussen koelbloedig de rugzak en haalt zijn eigen wandelschoenen eruit. Het x-ray manneke heeft namelijk niet gezegd tegen de bagagecontroleur dat er 2 paar schoenen in de tas zitten :o) Geert's schoenen zijn perfect schoon en we mogen het land binnen. Als er binnenkort een uitbraak is van mond- en klauwzeer in Nieuw Zeeland, hou het stil, dat was ik! Auckland is een supermooie stad, gelegen aan het water, en gebouwd op 45 uitgedoofde vulkanen. [Inderdaad: 45! Degene die ons het eerst mailt/sms't/belt waar ie dat cijfer nog heeft gelezen op deze blog krijgt een postkaart uit een land naar keuze].
We maken een wandeling naar de top van Mt Eden, de hoogste vulkanische heuvel. 
In Auckland hebben ze niet alleen uitgedoofde vulkanen, maar ook nog veel hogere dingen: De Sky Tower: met zijn 328 meter (oftewel 33 bussen bovenop mekaar gestapeld) het hoogste gebouw van het zuidelijk halfrond. Wij nemen de lift naar boven en genieten van een schitterend uitzicht.
Je hebt ook gekken die van de toren afspringen. 
Dat slaan Kapu en ik toch maar over ;)
Voor de kust van Auckland liggen de meest prachtige eilanden. We nemen de ferry naar het onbewoonde Rangitoto Island, met zijn 600 jaar de jongste uitgedoofde vulkaan van het gebied en we wandelen er naar de top en rondom de krater.
Voor de kust van Auckland liggen de meest prachtige eilanden. We nemen de ferry naar het onbewoonde Rangitoto Island, met zijn 600 jaar de jongste uitgedoofde vulkaan van het gebied en we wandelen er naar de top en rondom de krater.
Het einde van een lange dag wandelen:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten