woensdag 31 maart 2010

Het Thuisfront. Ook een korte vakantie vraagt planning

Bij een wereldreis moet je een paar zaken regelen. Je baan opzeggen, de auto verkopen, je huis verhuren en meer van dat soort dingen. Duidelijke en afgeronde zaken.

Maar voor een korte vakantie moet je soms subtieler tewerk gaan. Wij gaan met onze kampeerauto met Pasen twee weken naar Frankrijk en moeten daarom thuis een paar TV-programma’s opnemen. Bijvoorbeeld Witse.

Nu ik dit schrijf besef ik weer hoe moeilijk het is om een blog te schrijven die zowel voor Nederlanders als voor Belgen verstaanbaar is (daar ga ik al: “verstaanbaar” is Vlaams voor “begrijpelijk”).

Wie is Witse ? Je neemt een kopje Inspector Frost en doet er een lepeltje Morse en een scheutje Oberinspektor Derrick bij. Dan maak je het af met een snufje Kurt Wallander en je serveert het op een bedje Vlaams dialect. Voila ! Witse !!

Nu is het in die moderne series zo dat per aflevering niet alleen een moord wordt opgelost, maar er lopen ook een of twee rode draden doorheen. Als je 8 weken weg gaat, geen probleem. Vergeet die Witse. Maar als je twee weken weg bent, dan is het toch leuk om er een beetje in te blijven. Opnemen dus.

Of die andere Vlaamse favoriet: Mijn Restaurant. Dat is eigenlijk de Peter Goossens one-man-show.

Voor de Nederlanders (ik moet hier alles uitleggen), Peter is de Vlaamse Herman den Blijker, maar dan wel leuk. In het programma zijn er naast Peter natuurlijk ook figuranten. De zogenaamde kandidaten. Die mogen af en toe een eitje bakken, maar het is de bedoeling dat ze paarsgewijze zo snel mogelijk uit het programma verdwijnen. Dan valt meer aandacht op Peter. Die heeft ook twee collega juryleden, maar die heeft nog nooit iemand op een originele bijdrage kunnen betrappen. Als ze als trio iets te eten krijgen dan staren die twee geconcentreerd naar de mondhoeken van de Grote Meester. Gaan die bij het kauwen iets omlaag, dan roepen ze in koor “Dat vinden we vies”. En gaan ze omhoog, dan is het “Wat lekker !”. Gedrieën zijn ze een perfect hifi-keten. Peter de versterker die een signaal geeft en zij als luidsprekers: veel lawaai maar geen eigen input. Kortom: een prachtprogramma. Opnemen dus.

Dan heb ik nog maar één probleem: De Koersen.

Nee, niet de beurskoersen. In Vlaanderen wordt “De Koersen” met hoofdletter geschreven: De Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix. Die zijn uitgerekend tijdens onze vakantie, en die ga ik natuurlijk niet opnemen om twee weken later te bekijken. Vroeger had ik daarvoor nog wel sluwe trucjes. Zoals op die zonnige middag twee jaar geleden in Bretagne. Ik had uitgerekend dat de renners zo ongeveer in het Bos van Wallers moesten zijn (de kenners weten waarvan ik spreek). Ik startte mijn 3-stappen plan.

Stap 1: “Schat, ik heb zin in koffie, zullen we stoppen ?”

Stap 2: “Zeg, gisteravond deed de TV het slecht. Er staan hier geen bomen. Zal ik even kijken of het misschien aan de schotel ligt ?”.

Dat ging nog goed. Maar toen ik bij Stap 3 kwasi-verrast zei : “He, wat toevallig: Parijs-Roubaix !”, was het hek van de dam.

“We rijden NU door”.

“Ja, maar Tom Boonen rijdt net weg !”.

Niets aan te doen……Hanneke heeft mij geloof ik nooit echt vergeven dat we tijdens onze huwelijksreis naar Parijs op zondag puur toevallig bij het Parc des Princes uitkwamen. Daar was toen nog de aankomst van de Tour de France. Ik had toen een geweldige middag, maar zij minder…..

Zondag zitten we in Parijs. Dan is de Ronde van Vlaanderen. Met wat Googlen heb ik een tapas-bar gevonden met groot TV scherm. Maar dat is in het 12de arrondissement en ik weet nog geen truc om daar zondagmiddag toevallig bij in de buurt te raken. Bovendien weet je nooit of die chauvinistische Fransen wel de Ronde van Vlaanderen uitzenden.

Het zal zondag wel het Louvre worden.

Afzien, zo’n korte vakantie.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten