Of je het nu gelooft of niet, maar terwijl ik de vorige blogpost van het thuisfront aan het lezen was, had ik oranje sokken aan! (Echt waar!!)
Dat gezegd zijnde, verder met ons reisverhaal:
We nemen dus het vliegtuig naar Puerto Montt en gaan meteen naar het dichtbij gelegen -veel gezelligere en kleinere- Puerto Varas. Dit stadje ligt aan het Llanquihue meer en heeft een prachtig uitzicht over de Osorno vulkaan.
Geïnspireerd door de Spaanse en Braziliaanse teams van de Wenger Patagonian expedition race, besluiten Kapu en ik om vanuit Puerto Varas onze eigen race te organiseren: 4 dagen te kayak, te paard en te voet door het prachtige gematigde regenwoud van Cochamó.
We beginnen met een dagje kayakken. Tot mijn grote onsteltenis blijkt het zeekayakken te zijn. Ik had gehoopt op een rustig kabbelend riviertje, waarop je je laat meedrijven door de stroming als je wat moe in je armen begint te worden... maar nee, wij gaan kayakken in een fjord. In het begin valt alles nog wel mee, maar dan begint het tij op te komen, krijgen we tegenwind en ontstaan er pittige golven... maar voor alle duidelijkheid: het is wel erg leuk! We zien zelfs een verdwaalde pinguin rondzwemmen en we schrikken enkele slapende zeeleeuwen op.
Deze keer nemen we niet de tent mee, maar slapen we in een lodge. Herinneringen aan onze trekking in Torres del Paine komen opnieuw boven: het karige ontbijt van oud brood met jam, sardines uit blik, de walgelijke kant en klaar avondmaaltijden... In de lodge echter is het eten heerlijk. Ons ontbijt bijvoorbeeld bestaat uit 4 verschillende soorten vers brood, fruitsalade, yoghurt, muesli, cake, uitgebreide keuze aan beleg, pannenkoeken en een omelet. En ze hebben een douche!!! Met WARM water!!!! Hoe groot kan het contrast zijn?
Op dag 2 gaan we paardrijden naar het hoger gelegen La Junta, een vallei bereikbaar via een smal paadje omhoog de bergen in. Dit is een oude smokkelroute door de Andes naar Argentinië, die vroeger nog gebruikt werd door de beruchte Butch Cassidy & The Sundance Kid.
We rijden op Chileense paarden met authentieke handgemaakte houten stijgbeugels. Het WE gevoel komt hier naar boven want die dingen lijken op klompen, maar ze zitten erg comfortabel en blijven bovendien ook handig om je tenen te beschermen tegen in de weg liggende objecten.
Paardrijden dus: "Ok", denk ik, "dat kan ik wel, erger dan dat gepeddel van gisteren wordt het vast niet..." Nou, het scheelt toch niet veel ;) Het is een behoorlijk spectaculaire tocht doorheen rivieren, over steile smalle bergpaden bezaaid met grote en minder grote keien, houten bruggen en boomstammen, metersdiepe modder en smalle door de jaren heen uitgesleten holle weggetjes (nauwelijks breder dan de paarden zelf). Helaas bijna geen foto's, het is door de dichte begroeiing te donker om fatsoenlijk beeldmateriaal te produceren.
Het huisje in La Junta waar we 2 nachten logeren.
De 3de dag maken we een trektocht door het woud. Op onze route stuiten we op allerlei "bruggen" en hindernissen:
En nog meer hindernissen:
Deze is echt heel gammel, bovendien ontbreken er een tiental treden:
We overwinnen ze allemaal:
En nemen tot slot een duik in ijskoud water (Aqualibi is hier niets bij!)
De 4de dag rijden (lees: glijden en struikelen) we terug naar beneden met de paardjes en komen we uitgeput aan in ons tijdelijke verblijf in Puerto Varas, van waaruit we de bus nemen naar de stad Pucón. Daar willen we een vulkaan beklimmen, couchsurfen en raften, en of dat allemaal goedkomt lees je hier later...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten