Iemand een ijsje?

Na een week Buenos Aires is de tijd rijp voor iets nieuws....

We hebben er ons anders prima vermaakt: Vele bezienswaardigheden een blik toewerpen; uren rondslenteren in de verschillende wijken van de stad en een koffie of biertje nuttigen op één van de vele terrassen en pleinen; gaan zwemmen in een gigantisch openluchtzwembad - met vooraf een medische controle om te zien of je geen voetschimmel of hoofdluizen hebt - gelegen vlak onder de landinsbaan van de domestic airport (spectaculair!); genieten van het meest lekkere ijs aller tijden met smaken zoals tiramisu, banana split, tramontana en nog andere heerlijkheden waarvan ik geen idee heb wat de vertaling is vanuit het Spaans. Kortom, Buenos Aires is een geweldige stad, een wereldstad!

Maar omdat we er toch niets voor voelen om er 6 maanden lang te blijven, nemen we een binnenlandse vlucht naar El Calafate. Dit is een stadje in het verre zuiden van Patagonië waar het volgens de taxichauffeur -die ons van de luchthaven afhaalde - bijna nooit regende. We blijven er twee dagen... en hebben twee dagen regen, gelukkig wel met af en toe een opklaring tussendoor. Het weer schijnt nogal onvoorspelbaar te zijn, je kunt 4 seizoenen doormaken op 1 dag (wat een paar dagen later bewezen wordt als op een paar uur stralende zonneschijn wordt gevolgd door bewolkte lucht, hevige hagel, regen en opnieuw een felblauwe zonnige hemel).

Het stadje El Calafate zelf is uitermate saai, alsook walgelijk toeristisch. Het vroegere waterzuiveringsstation hebben ze omgebouwd tot een casino (je wilt niet weten hoe lelijk - nee we hebben geen foto's) en er is een brede avenue met de ene toeristische shop na de andere. Geert en ik hebben maar 1 reactie: zo snel mogelijk weg! Maar in de buurt van deze draak van een stad ligt zowat de mooiste gletsjer ter wereld, dus bijten we op onze tanden en blijven we. Hieronder een aantal impressies van El Calafate:

Perito Moreno is de naam van de gletsjer. Gevormd uit sneeuw die door een smalle pas doorheen het Andesgebergte geblazen wordt, heeft deze ijshoop zich over ontelbaar veel jaren langzaamaan gevormd. De gletsjer mondt dwars uit in een lang smal meer en reikt tot aan de andere oever. Het meer is dus door de gletsjer in tweeën gesplitst, en hierdoor ontstaan verschillen in waterniveau tussen de 2 nieuwe meren, wat continu druk geeft op de gletsjer zelf. Daardoor ontstaan heel grillige vormen in het ijs, hoor je de gletsjer letterlijk kraken en vallen er regelmatig stukken vanaf die in het water donderen. Het grootste stuk dat wij naar beneden zien komen is zo hoog als de gletsjer zelf -een meter of zestig- en minstens tien meter breed. S-p-e-c-t-a-c-u-l-a-i-r!!!

Prachtig, adembenemend, dit is 1 van de mooiste dingen die ik ooit in mijn leven heb gezien!!! (Buiten Kapu dan, die is mooier ;). De hele dag hebben we staan kijken en luisteren en kijken en luisteren... en we hebben ook een boottocht gemaakt voor de gletsjer langs. Op de foto's krijg je nog maar half het idee, in 't echt is het 1000x beter:

Intussen zitten we al in Chili - in Puerto Natales - en het bevalt ons hier prima. Argentinië was leuk, maar Chili is pas echt GAAF! Hier kunnen ze lekker koken, ze zijn nog veel warmer en vriendelijker, hebben de gave om een restaurant gezellig in te richten, en ook het landschap is veel gevarieerder en kleurrijker. Nu gaan we een week trekken met de rugzak, als we intussen niet opgegeten worden door een puma, horen jullie later meer.